άπειρα λόγια όσων ασχολούνται με τα κοινά στην περιοχή έχουν κατά καιρούς υπογραμμίσει.
- κείμενο ρεπορτάζ: Λευτέρης Τηλιγάδας
- Φωτογραφίες: Νικολέτα Γερολιμίνη
Πόσες
φορές, αλήθεια, δεν έχουμε ακούσει, πως «ο στόχος» όλων των θεσμικών
της περιοχής «είναι να γίνει η λίμνη Τριχωνίδα, τουριστικός προορισμός,
που θα προσφέρει στον επισκέπτη, μια θαυμάσια όσο και μοναδική
εμπειρία»; Πολλές!
Κι όμως αυτά τα λόγια, τα πλούσια λόγια, «τα λόγια τα μεγάλα»,
παραμένουν χρόνια τώρα σκέτα λόγια χωρίς κανένα αντίκρισμα, αφού κάθε
φορά που ο επισκέπτης φτάνει στις παραλίμνιες περιοχές της, το μόνο που
μπορεί να δει γύρω του, είναι μια μεγάλη εγκατάλειψη, πλούσια σε
μπαζώματα σε όλο το μήκος της ακτογραμμής της και μικρές ή μεγαλύτερες
αποκρουστικές χωματερές.
Πολλά σκουπίδια, σκουπίδια παντού· ακόμα και στην πιο κοντινή στο Αγρίνιο κάθετη πρόσβαση σ’ αυτή, στη θέση Αμπάρια της Δημοτικής Κοινότητας του Παναιτωλίου,
η οποία, αν και θα έπρεπε να είναι η βιτρίνα αυτού του σημαντικού
περιβαλλοντικού πόρου, αφού απέχει μόλις έξι (6) χλμ από το κέντρο της
πόλης του Αγρινίου, αποτελεί έναν τόπο που αποδεικνύει ότι η τοπική
αυτοδιοίκηση της περιοχής, όχι μόνο να προστατέψει και να αναπτύξει αυτή
την περιοχή δεν μπορεί, αλλά ούτε καν να την διατηρήσει καθαρή.
Οι
εικόνες δεν είναι μόνο δηλωτικές… Είναι δηλωτικά απογοητευτικές και σε
καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποτυπώσουν τα συναισθήματα του θυμού
και της αγανάκτησης που προκαλούν στον επισκέπτη, όταν το μάτι του
βλέπει, όσα βλέπει, και στο μυαλό του έρχονται όλα εκείνα τα υπέροχα
περί του δικτύου λιμνών, τα οποία άκουσαν πρόσφατα τα αυτιά, όσων έχουν
ακόμα το βίτσιο να ασχολούνται με τα οράματα που δρομολογούνται και
εξελίσσονται στην περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς δε θα δημοσιεύονται.