όταν εννοήσω το σκότος το ισχυρό,
που κείται κάτω από χαλιά, χιλιοπατημένα,
αγορασμένα των πολλών, των δήθεν κανονικών.
Άξιον εστί σ’ εκείνες
τις συνειδήσεις, τις πικροθλιμμένες,
που να συναντήσουν, παλεύουν, το ερχόμενο
χέρι του άλλου ασήμαντου φίλου, του ειρηνικού.
Τιμή και δόξα και δέος
στους πάλι λίγους, που ενώνονται
με το πλήθος των «πεσόντων στους ληστές»,
στις οδούς και ρίμες της πόλης, της φανταχτερής.
Τυπικά οι όσοι ασήμαντοι,
κι αν μοιάζουν έστω μ’ όμοια τσακάλια,
οι δακρυσμένοι «απ’ την θλίψη την μεγάλη»,
πρώτοι τη μοναξιά της κόλασης πίσω τους αφήνουν.
Τη δήθεν νέα τάξη, την ίδια
σκοτεινή και παλαιά, πάντα κατεστημένη,
το Φως το αληθινό και μυστικό, ως λέϊζερ αιχμηρό,
ήδη χειρουργεί με σαμαρείτες, «πλησίον ασήμαντους»…
Πάτρα, Κυριακή του «Καλού Σαμαρείτη», 12 Νοέμβρη 2017.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς δε θα δημοσιεύονται.